Kontrakty CFD
dostawcą kontraktu i inwestorem (nabywcą kontraktu), w którym zakłada się, że sprzedający zapłaci różnicę między aktualną wartością (w dniu wykonania kontraktu) danych ściśle określonych aktywów (na przykład akcje, obligacje, waluty, surowce, towary itd.) i ich wartością w dniu ustalania kontraktu (jeśli różnica jest ujemna, to tę wartość płaci kupujący sprzedającemu). CFD wykorzystują dźwignię finansową (tak zwany lewar).”

Można wyróżnić kilka kluczowych zalet kontraktów CFD, dzięki którym są one tak interesujące dla inwestorów:
- Pozwalają na inwestowanie we wszystkie kategorie instrumentów m.in. waluty, akcje, towary, fundusze itd.
- Dają możliwość zarabiania na wzroście jak również spadku ceny każdego aktywu
- Kontrakty CFD wykorzystują dźwignię finansową (są lewarowane)
- Są instrumentami pochodnymi
Co oznacza określenie “instrumenty pochodne” w przypadku kontraktów CFD?
Nabywca kontraktu w rzeczywistości nie staje się posiadaczem instrumentu bazowego, czyli nie kupuje go dosłownie, a jedynie spekuluje czy cena danego aktywu w najbliższym czasie spadnie, czy wzrośnie. Na podstawie swoich przewidywań zawiera kontrakt różnicowy z brokerem, w którym określa swoje stanowisko. Dzięki takiemu rozwiązaniu inwestorowi wystarcza tylko mała część kwoty, która w przypadku klasycznej giełdy byłaby niezbędna do otwarcia pozycji.
Dlaczego inwestując w kontrakty CFD możemy zarabiać/lub tracić na wzroście/lub spadku ceny?
Ponieważ w momencie zawierania kontraktu inwestor określa czy cena interesujących go aktywów w najbliższym czasie spadnie czy wzrośnie.
Jeżeli według jego spekulacji, cena instrumentu wzrośnie to zajmuje pozycję “długą” wybierając opcję (kupuję – BUY) i osiąga zyski za każdym razem, gdy cena aktywów rośnie.
Jeżeli jednak stwierdzi, że cena instrumentu spadnie to zajmuje pozycję “krótką” wybierając opcję (sprzedaję – SELL) i osiąga zyski za każdym razem, gdy cena aktywów spada.
Jeżeli ceny aktywów zmienią się w przeciwnym kierunku niż przewidywał inwestor, to będzie On tracił zainwestowany kapitał.
Żeby lepiej wyjaśnić ten aspekt posłużymy się przykładem:
Jeżeli inwestor przewiduje że ich cena ropy spadnie, to otwiera pozycję “krótką” czyli sprzedaje (sell) kontrakt CFD na ropę i zarabia wraz ze spadkiem ceny ropy. Natomiast, jeżeli ceny ropy wzrosną, to inwestor ponosi straty. Wysokość strat i zysków zależy od wielkości ruchu i wolumenu transakcyjnego, który wystąpił na rynku, czyli o ile % zmieniła się wartość w stosunku do ceny, która obowiązywała w momencie otwarcia kontraktu.
