Kontrakty CFD
dostawcą kontraktu i inwestorem (nabywcą kontraktu), w którym zakłada się, że sprzedający zapłaci różnicę między aktualną wartością (w dniu wykonania kontraktu) danych ściśle określonych aktywów (na przykład akcje, obligacje, waluty, surowce, towary itd.) i ich wartością w dniu ustalania kontraktu (jeśli różnica jest ujemna, to tę wartość płaci kupujący sprzedającemu). CFD wykorzystują dźwignię finansową (tak zwany lewar).”
Termin “kontrakt różnic kursowych” – CFD oznacza umowę pomiędzy inwestorem i brokerem, która zobowiązuje obie strony do rozliczenia kwoty odpowiadającej różnicy ceny danego aktywu pomiędzy ceną otwarcia kontraktu, a zamknięcia jego pozycji.
Można wyróżnić kilka kluczowych zalet kontraktów CFD, dzięki którym są one tak interesujące dla inwestorów:
- Pozwalają na inwestowanie we wszystkie kategorie instrumentów m.in. waluty, akcje, towary, fundusze itd.
- Mogą dać możliwość zarobienia lub straty kapitału na wzroście jak również spadku ceny każdego aktywu
- Kontrakty CFD wykorzystują dźwignię finansową (są lewarowane)
- Są instrumentami pochodnymi
Co oznacza określenie “instrumenty pochodne” w przypadku kontraktów CFD?
Nabywca kontraktu w rzeczywistości nie staje się posiadaczem instrumentu bazowego, czyli nie kupuje go dosłownie, a jedynie spekuluje czy cena danego aktywu w najbliższym czasie spadnie, czy wzrośnie. Na podstawie swoich przewidywań zawiera kontrakt różnicowy z brokerem, w którym określa swoje stanowisko. Dzięki takiemu rozwiązaniu inwestorowi wystarcza tylko mała część kwoty, która w przypadku klasycznej giełdy byłaby niezbędna do otwarcia pozycji.
Dlaczego inwestując w kontrakty CFD możemy zarabiać/lub tracić na wzroście/lub spadku ceny?
Ponieważ w momencie zawierania kontraktu inwestor określa czy cena interesujących go aktywów w najbliższym czasie spadnie czy wzrośnie.
Jeżeli według jego spekulacji, cena instrumentu wzrośnie to zajmuje pozycję “długą” wybierając opcję (kupuję – BUY) i może zarobić lub stracić gdy cena aktywów rośnie.
Jeżeli jednak stwierdzi, że cena instrumentu spadnie to zajmuje pozycję “krótką” wybierając opcję (sprzedaję – SELL) i może zarobić lub stracić za każdym razem, gdy cena aktywów spada.
Jeżeli ceny aktywów zmienią się w przeciwnym kierunku niż przewidywał inwestor, to będzie On tracił zainwestowany kapitał.
Żeby lepiej wyjaśnić ten aspekt posłużymy się przykładem:
Jeżeli inwestor przewiduje że ich cena ropy spadnie, to otwiera pozycję “krótką” czyli sprzedaje (sell) kontrakt CFD na ropę i zarabia wraz ze spadkiem ceny ropy. Natomiast, jeżeli ceny ropy wzrosną, to inwestor ponosi straty. Wysokość strat i zysków zależy od wielkości ruchu i wolumenu transakcyjnego, który wystąpił na rynku, czyli o ile % zmieniła się wartość w stosunku do ceny, która obowiązywała w momencie otwarcia kontraktu.